Aquarius workshop

Nederig onvolmaaktheid aanvaarden

Door nederig je beperkingen en je onvolmaakte staat te accepteren, door er creatief, opbouwend en op specifieke punten naar te kijken, zodat je ze gaat begrijpen en verbanden gaat zien, breng je de Goddelijkheid binnen in jou al tot uitdrukking.

Citaat uit Padwerk lezing 234: Volmaaktheid, onsterfelijkheid, almacht

Verbonden met het ware zelf zijn we gelukkig en in staat anderen gelukkig te maken. Echter, het emotioneel onvolwassen deel van ons gelooft – bewust of onbewust – dat we alleen van onszelf, anderen en het leven kunnen genieten als alles volmaakt is en eist daarom trots en eigenzinnig volmaaktheid. Dit on­volwassen deel verbergt zich uit bescherming achter een geïdealiseerd zelf­beeld. Hoewel we ver­stande­lijk be­seffen, dat er op aarde geen volmaaktheid bestaat, weet dat emotioneel onvol­wassen deel dit nog niet.

In de mate waarin we op emotioneel niveau voor onvolmaaktheid terugschrikken en ertegen vechten, zijn we van onszelf ver­vreemd. Dan zijn we slaaf van onze onvol­maaktheid en van de onvolmaaktheid om ons heen. De arrogante weigering onvolmaaktheid te aanvaarden, veroor­zaakt destructieve energie in de vorm van opstandigheid, verbolgenheid, frustratie, onvervuld­heid, ver­warring en een groot innerlijk conflict, omdat onze eisen onverenig­baar zijn met de waarheid en werke­lijkheid van deze aardse wereld. Deze weerzin tegen onvol­maaktheid – die ge­paard gaat met on­geduld, rigiditeit, onverdraagzaamheid en schaamte – vormt een stevige muur, die innerlijke groei en ver­andering onmogelijk maakt. Met deze perfectio­nistische hou­ding ontzeggen we onszelf een vreugdevol leven.

Op deze ontwikkelingsweg tot Aquariusmens zullen we ontdekken, dat het vermogen om geluk­kig te zijn en innerlijk te groeien, afhankelijk is van het vermogen nederig onvolmaaktheid in en om ons heen te aanvaarden en ontspannen met het leven mee te stromen. Het loslaten van het per­fectionistische ideaal­beeld en het aanvaarden dat we één van de vele mensen op aarde zijn – net zo onvolmaakt als iedereen – is het bewijs dat we emotioneel volwassen zijn geworden en het con­tact met het ware zelf hersteld hebben. Het vraagt veel tijd aan zelfonder­zoek en vol­ledige eerlijkheid naar onszelf om dit inzicht te krijgen. In deze workshop zullen we met een liefde­volle nieuws­gierigheid aan de hand van drie thema’s uit de Padwerk lezingen het nederig aanvaarden van onvolmaaktheid onderzoeken.

1^e thema: Onvolmaaktheid van anderen aanvaarden

Iedere onvolmaaktheid zien we (onbewust) als bewijs van minderwaardigheid en we zijn bang van deze onverdraagzame en vijandige houding. We projecteren die vijandigheid en zijn daardoor onverdraagzaam naar de onvolmaaktheid van anderen wat vervolgens vijandigheid uitlokt. Iedere frustratie is een signaal dat we onszelf niet aanvaarden. Wanneer we de bereidheid hebben om elke frustratie te onderzoeken, dan gebruiken we ze om nederige zelfaanvaarding te leren. 

Hoe rustiger je blijft onder de fouten van anderen, des te meer heb je jezelf geaccepteerd zoals je bent. Dan heb je een gezonde basis in je ziel, hoeveel onvolmaakts er ook nog in je moge zijn. Maar hoe harder je innerlijk vecht tegen anderen zoals die nu zijn, des te heftiger weiger je jezelf te accepteren. (Citaat uit Padwerk lezing 33)

2^e thema: Een emotioneel volwassen mens worden

We lijden wanneer we geen goedkeuring krijgen en zelfs de kleinste fout durven we niet toe te geven omdat dit het ideaalbeeld aantast. Dit ideaalbeeld bedekt onbewuste en onderdrukte pijn over onvolmaaktheid en die pijn projecteren we op de buitenwereld. Wanneer we deze onvolwassenheid beseffen en vijandige, dwangmatige reacties en gevoelens naar anderen onder ogen zien, dan verdwijnt deze vijandigheid en provoceren we anderen niet meer. 

Als je eenmaal de werkelijkheid van je onvolmaakte zelf aanvaardt, zijn de pijnen die daardoor worden veroorzaakt niet meer zo ernstig en tragisch. Je zult ze aanvaarden als een gevolg van je onvermijdelijke onvolmaaktheden, die je nu kalm kunt waarnemen, waarbij je ze beter gaat begrijpen en dat brengt je dichter bij volwassenheid en volmaaktheid. (Citaat uit Padwerk lezing 73)

3^e thema: Perfectionisme loslaten

In de mate waarin we (onbewust) volmaaktheid eisen en onvolmaaktheid niet aanvaarden, is er sprake van zelfvervreemding door perfectionisme. Dit veroorzaakt frustratie omdat deze dwingende eis onverenigbaar is met de waarheid en werkelijkheid van de aarde. Vaak vechten we tegen onvolmaakte situaties die onveranderlijk zijn, omdat we niet zien wat we wèl en wat we niet kunnen veranderen. Wanneer we onszelf onder ogen zien en de verantwoordelijkheid nemen om andere keuzes te maken, dan zal die volwassen houding ons gelukkig maken.

Alleen als jij je eigen onvolmaaktheid accepteert kun je groeien en de vreugde van je eigen individualiteit ervaren. Dit is zo omdat je eisen onverenigbaar zijn met de werkelijkheid zoals die zich aan jou voordoet. Echter, omdat jij je over het algemeen zelfs niet eens bewust bent van wat je mist, of in je eigen voorstelling nog niet de perfectie ziet die je graag zou willen of waar je denkt recht op te hebben, wordt het des te moeilijker om zo te groeien dat je in staat bent om onvolmaaktheid te accepteren. (Citaat uit Padwerk lezing 97)